O Deseño De Monk busca un equilibrio entre a apertura e a lexibilidade dos humanistas sen serifs e un carácter máis regularizado da praza sen serif. Aínda que foi orixinalmente deseñado como tipo de letra latino, decidiuse cedo que precisaba un diálogo máis amplo para incluír unha versión árabe. Tanto o latín como o árabe nos deseñan a mesma razón e a idea da xeometría compartida. A forza do proceso de deseño paralelo permite que as dúas linguas teñan harmonía e graza equilibradas. Tanto o árabe como o latín funcionan perfectamente xuntos tendo mostradores compartidos, grosor de talo e formas curvadas.


